Kompleksowa rehabilitacja neurologiczna

Kompleksowa rehabilitacja neurologiczna obejmuje reedukację chodu

Kompleksowa rehabilitacja neurologiczna obejmuje przywrócenie umiejętności samodzielnego poruszania się. Pierwszym krokiem jest pionizowanie pacjenta, a dopiero kolejnym stopniowe obciążanie kończyn dolnych. Początkowo utrzymanie równowagi sprawia pacjentom duże trudności. Rozwiązaniem tego problemu jest stosowanie robota rehabilitacyjnego, który
w podwieszeniu i odciążeniu umożliwia pacjentowi zarówno utrzymanie pozycji pionowej, jak też rozpoczęcie odtworzenia indywidualnego wzorca chodu w trybie biernym.  Zmniejszanie odciążenia i ćwiczenia chodu w trybie czynnym. Równolegle fizjoterapeuta prowadzi indywidualną terapię poszczególnych partii kończyn dolnych, dobierając ćwiczenia dla odbudowy mięśni odpowiedzialnych za utrzymywanie ciała w pionie oraz ćwiczenia mięśni biorących udział podczas chodzenia.

Kompleksowa rehabilitacja neurologiczna – ćwiczenia ręki

Najnowocześniejsze metody umożliwiają przyspieszenie rehabilitacji kończyn górnych, co jest istotne dla przywrócenia pacjentowi samodzielności w czynnościach dnia codziennego, w tym np. sięgania i posługiwania się przedmiotami. Kompleksowa rehabilitacja neurologiczna funkcji ręki zawsze dostosowana jest do możliwości pacjenta. Terapia ukierunkowana jest na odzyskanie kierowania ramieniem i przedramieniem, chwytu dłoni i palców, aby umożliwić wyjmowanie i wkładanie przedmiotów do szuflady, szafki, posługiwanie się szczoteczką do zębów, grzebieniem itp. Ręka zdrowa jest podczas terapii wykorzystywana do kierowania ręką niesprawną. 

W Centrum Origin Otwock i Centrum Origin Kraków pacjenci ćwiczą niedowładną  kończynę przy użyciu innowacyjnego robota rehabilitacyjnego ReoGo, który w 5 trybach zadań wirtualnych odtwarza wzorce czynności dnia codziennego oraz raportuje postępy terapii.

Masaż – ważny element kompleksowej rehabilitacji neurologicznej

Masaż jest uzupełniającym, ale niezwykle istotnym elementem rehabilitacji neurologicznej, ponieważ poprawia krążenie oraz pobudza receptory czuciowe. Bardzo dobre efekty wykazuje nie tylko masaż prowadzony przez fizjoterapeutę, ale także hydromasaż, do którego wykorzystywane są specjalistyczne wirówki wodne. Podczas zabiegu pacjent może się zrelaksować i odpocząć po intensywnej rehabilitacji. Masaż mając za zadanie obniżenie spastyczności mięśni jest często stosowany jako przygotowanie do ćwiczeń fizjoterapeutycznych.

Spastyczność kończyn

Spastyczność kończyn jest wynikiem uszkodzenia układu nerwowego. Jest niezależną jednostką chorobową, ale często występuję u osób po udarze lub urazie mózgu. Charakteryzuje się podwyższonym napięciem i znaczną sztywnością mięśni, co powoduje opór przy wykonywaniu ruchu.  Napięciu spastycznemu mięśni czasami towarzyszy ból mocno ograniczający możliwości ruchowe pacjenta. Z tego powodu rehabilitacja przy użyciu robotów rehabilitacyjnych stosowana jest u pacjentów, u których spastyczność nie występuje lub jest na poziomie minimalnym.
W programie terapeutycznym zawsze uwzględniania jest właściwa kolejność stosowanych metod i zabiegów: fizykoterapia, kinezyterapia oraz terapia zajęciowa. 

Terapia neuropsychologiczna

Pomoc neuropsychologiczna jest konieczna dla osób borykających się z trudnościami poznawczymi powstałymi wskutek uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Często występującymi problemami są zaburzenia uwagi, pamięci, postrzegania wzrokowego, nadzorczych funkcji wykonawczych i funkcji językowych (afazje). Neuropsycholog udziela wsparcia emocjonalnego, ale głównym celem działań terapeutycznych jest poprawa funkcjonowania poznawczego oraz zaproponowanie choremu efektywnych metod radzenia sobie z trudnościami. W przypadku pacjentów w stanie minimalnej świadomości rehabilitacja neuropsychologiczna jest prowadzona przy wsparciu systemu C-eye, a w pozostałych przypadkach takich systemów komputerowych jak RehaCom czy Neuroforma.

Terapia neurologopedyczna

Zaburzenia mowy, wywołane uszkodzeniem mózgu – nie muszą dotyczyć żadnej konkretnej choroby, ale często pojawiają się w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
Celem terapii jest rozbudowanie zasobu słownictwa, usprawnienie motoryki aparatu mowy, poprawa jakości funkcji językowej oraz wypracowanie alternatywnych zachowań w komunikowaniu się z otoczeniem. Ponieważ utrata możliwości porozumienia się z otoczeniem, niezdolność do przekładania myśli na słowa, jest doświadczeniem traumatycznym. wymaga podjęcia systematycznych działań terapeutycznych, gdyż ich brak prowadzi do izolacji osoby chorej nie tylko od najbliższych, ale również do wykluczenia społecznego